Dag 12: Mount St Helens (1)

Mount St Helens

Van de ene vulkaan, Mount Rainier, reden we naar de volgende vulkaan, Mount St Helens. Hoewel Mount Rainier een grotere en potentieel nog gevaarlijker vulkaan is dan Mount St Helens, spreekt de laatste bij veel mensen meer tot de verbeelding vanwege de enorme uitbarsting in 1980.

 Mount St Helens voor de uitbarsting

In maart 1980 toonde de vulkaan de eerste tekenen van leven sinds 1857. Op 18 mei kwam de grote klap.

 18 mei 1980

De ansichtkaart hieronder laat de berg zien voor en na de uitbarsting vanaf dezelfde plaats.

 Voor en na 18 mei 1980

Niet alleen is de berg 400 m lager geworden, ook alle bomen in de wijde omtrek zijn vernietigd. Op de linkerfoto van de ansichtkaart is een uitstulping te zien rechts van het midden. Die bult is in een paar maanden ontstaan en maakte de berg instabiel. De uitbarsting ontstond toen dit deel van de berg instortte. Daardoor was de explosie niet recht omhoog gericht, maar zijwaarts. Men was hier niet op voorbereid en de vernietigende as en modderstromen konden hierdoor gebieden bereiken die niet geëvacueerd waren. Gelukkig waren dit dunbevolkte streken.

Bezoekerscentrum 1

SR 504, ook wel Spirit Lake Memorial Highway genoemd, loopt vanaf de Interstate 5 naar het bezoekerscentrum van het National Volcanic Monument. Aan de SR 504 liggen echter ook al een paar bezoekerscentra. Het eerste centrum is van de staat Washington. Vanaf de I5 is het niet ver rijden naar dit centrum. Ze hebben een mooie film over de uitbarsting en achter het centrum kun je een wandeling doen en je hebt voor het eerst uitzicht op de berg. Op het moment dat wij bij dit bezoekerscentrum waren zat de berg nog grotendeels in de wolken.

 Eerste bezoekerscentrum

Het tweede bezoekerscentrum, Hoffstadt Bluffs Visitor Center, ligt een eind verderop. Dit is vooral een commerciële onderneming. Uit niets blijkt dat het iets te maken heeft met de staat Washington of de National Park Service. Je kunt hier helikoptervluchten boeken en er is een restaurant. 

Bij bezoekerscentrum 2

In de korte tijd dat we van het eerste naar het tweede bezoekerscentrum reden was het weer volledig opgeklaard. Als je de foto´s vergelijkt kun je je nauwelijks voorstellen dat hier maar een half uur tussen zit. Tijdens onze vakantie hebben we een heleboel van dit soort dagen gehad.

 North Fork Toutle River

Het smalle stroompje dat je ziet is de North Fork Toutle River. Het grootste deel van het extreem hete vulkaanpuin is via deze rivier afgevoerd. De vallei van de rivier werd hierdoor opgevuld met een laag van 180 m puin. Voor 1980 liep de weg dichter langs de rivier. De weg werd dan ook grotendeels verwoest tijdens de uitbarsting van de vulkaan.


 
Rijdend over de SR 504 heb je regelmatig uitzicht op de berg.

Mount St Helens National Volcanic Monument

Het gebied direct rond de vulkaan is in 1982 door president Reagan uitgeroepen tot National Volcanic Monument. Binnen de grenzen van dit park heeft men alles bij het oude gelaten en moet de natuur op eigen kracht herstellen van de verwoestingen uit 1980. De bossen op de foto´s liggen buiten dit gebied en zijn voor een groot deel aangeplant na 1980.

 Ingang park

Vanaf dit punt is ook al goed te zien dat de zijkant van de berg is weggevaagd bij de vulkaanuitbarsting.
 


Op de foto op de hieronder is links de top van een andere vulkaan te zien, Mount Adams. Deze berg ligt ongeveer 50 km ten oosten van Mount St Helens.

 Links Mount Adams

Coldwater Lake

Het Coldwater Lake is ontstaan na de uitbarsting van 1980. Het behoorlijk grote meer is dus pas 30 jaar oud. Het meer is ontstaan doordat het materiaal dat tijdens de uitbarsting vrij kwam een canyon blokkeerde.

Coldwater Lake